Ik schaam me de ogen uit m’n kop voor je!

“Online bestellen heeft toch veel voordelen…”denk ik terwijl ik achteraan aansluit in de lange rij voor de pashokjes bij de Zara. Ik check m’n telefoon, scrol door facebook. Kijk af en toe op of er al weer een hokje vrij komt. Net als alle andere wachtenden in de rij.

Uit een van de paskamers is het gesprek letterlijk te volgen….
“Doe toch eens normaal! Ik schaam me de ogen uit m’n kop voor jou!” hoor ik een mevrouw, met haar hoofd half het pashokje in, schreeuwen. Waarop er net zo hard terug geschreeuwd wordt vanuit het hokje met een soort gelijke tekst maar dan van dochter naar moeder.
Ze zijn het duidelijk niet eens met elkaar over wie zich nou voor wie moet schamen.

Opeens lijkt moeder zich bewust van de lange rij toeschouwers achter zich. Ze draait zich wat beschaamd om en lijkt wat steun te zoeken met een blik van “oh, die pubers ook!’

Onze blikken kruizen en ik lach haar wat schaapachtig toe. Ik knik wat en probeer haar een blik van “ach, zo’n dag hebben we allemaal wel eens...” te geven. Ik zie anderen in de rij er stiekem om gniffelen….. “Gezellig hoor! Samen winkelen….”
Met allebei het hoofd op onweer, lopen ze met een meter tussen elkaar in de winkel uit.

Wat is dat toch dat je je als ouder voor je kind schaamt? In de supermarkt als je kind brutaal om snoep loopt te schreeuwen, of krijsend op de grond ligt. Als je kind doodleuk tegen een ander kind zegt: “Ik wil niet met je spelen, je stinkt!” Of als een kind bij een ander op visite bij alles wat het wordt voorgeschoteld zegt: ”Lusiknie…. “

Of als je je als kind voor je ouder schaamt? “Breng je ons echt zó naar school?” werd mij een keer gevraagd door mijn zoon. “Ik ga zo sporten! “ was mijn verdedigende antwoord. Maar twijfelde toch of het raar was om in sportkleding je kind naar school te brengen.

En waarom zou deze moeder bij de Zara zich “de ogen uit haar kop” schamen? Draagt haar dochter kleren die het daglicht niet kunnen verdragen? Heeft ze kleding stuk gemaakt? Of stiekem in haar tas gestopt? Of vindt ze gewoon niks leuk van wat ze aantrekt. Ik weet het niet en kan er alleen maar om gissen. Wel zag ik, toen ze het hokje uit kwamen dat het gevoel van schaamte volledig wederzijds was.

Het gezellig samen winkelen met je dochter krijgt zo een heel andere dementie.

Wat is dat toch schaamte?
Schaam je je voor je gedachten, je gevoel, je gedrag?

Ik zoek het thuis op in de emotie encyclopedie van Vera Helleman:

Met schaamte bevinden wij ons in de goed of fout laag van onze geest.

Schaamte vertelt je dat je de afkeuring op jezelf bevestigd ziet in de ogen van de buitenwereld.

Dus de oplossing ligt ook bij jou. De oplossing is acceptatie. Al gaat dat natuurlijk niet op commando.

Acceptatie kun je alleen maar niet-doen. Non-accepteren is wegduwen, onderdrukken en negeren.

Stel je dat je daarmee stopt, wat is dan de omgekeerde beweging? Uitnodigen, toelaten en zien!

(zie voor de volledige beschrijving: De emotie encyclopedie van Vera Helleman; gevoelens als navigatiesysteem naar een gelukkig leven)

Lieve moeders en dochters, ik wens jullie allemaal veel shop plezier samen! En gaat het niet zoals je wilt, accepteer wat is, praat, lach, verbind en heb lief!!

Sat, 10 March