ben jij een goede rijinstructeur?
rijinstructeur?
Mijn vader had een rijschool: Autorijschool Eddy Bouwhuis!
Voor mijn zus en mij ideaal om het autorijden te leren. Naar ieder familie-uitje mochten wij rijden en zo haalden wij als dochters beiden ons rijbewijs in 1x. Voor ons geen hoge kosten of afspraken over niet roken en drinken.
Keerzijde was dat het lastig was om in Meppel iets stiekems te doen, want iedereen kende mijn vader en daardoor was al snel duidelijk dat “het neusje van Bouwhuis” ook op dat feestje of in de discotheek was waar ze eigenlijk niet mocht komen.
Mijn vader hoorde meer dan goed voor ons was in zijn lesauto.
Waarom vertel ik dit verhaal….
In mijn coaching maak ik veel gebruik van metaforen. Door het gebruiken van een metafoor voel je vaak beter wat de kern is van iets, kom je bij een soortgelijk gevoel, waardoor kwartjes kunnen vallen.
Ik mocht voor Relaxed Opvoeden het boek Pubers zijn leuk (zeker als je ze begrijpt) van Tischa Neve lezen en er een recensie over schrijven. (zie voor de recensie: http://relaxedopvoeden.nl/category/boekrecensies/ )
Ik zocht na het lezen ook een metafoor voor het opvoeden van pubers. En moest denken aan de rijschool van mijn vader.
De puber is in deze metafoor de leerling. Er zijn leerlingen die hebben er zin in, zijn goed voorbereid, weten wat ze te wachten staan, hebben al eens meegekeken bij rijlessen van oudere broes/zussen. Zijn er klaar voor en hebben zin om die auto in te stappen en te leren! De omgeving kennen ze al goed, dus de meeste wegen zijn niet echt onbekend.
Het leren autorijden zelf is natuurlijk knap lastig, je moet op zoveel dingen te gelijk letten, sturen, schakelen, spiegels kijken, het verkeer, de verkeersregels. Let je net heel goed op in de spiegels, vergeet je op tijd terug te schakelen. Heb je het schakelen onder de knie, mis je een verkeersbord, of is de betekenis abracadabra. Dan nog al die bijzondere verrichtingen onder de knie krijgen...
Al met al een hele klus! Soms valt dat, zelfs met goede motivatie, allemaal wat tegen.
Ik kan me nog herinneren dat ik bij mijn vader in de lesauto zat en het schakelen zo lastig vond. Ik liet hem voor het gemak maar zolang mogelijk in de 2. “Kom, schakel eens naar de 3!” zei mijn vader dan. Maar ik had in de verte allang die bocht gezien die er aan zat te komen. Wat een gedoe! Ik vond het een hele opgave dat schakelen! En dan te bedenken dat mijn man zich nu juist kan irriteren aan mijn heen en weer geschakel… :D
Maar terug naar de metafoor: de rijinstructeur is natuurlijk de ouder, de opvoeder van de puber. Zolang die rijinstructeur geduldig is. Goed begeleidt. De juiste aanwijzingen geeft. Vertrouwen heeft in zijn leerling. Een goede band opbouwt. Los laat waar nodig. Zorgt dat het veilig is en alleen in het uiterste geval ingrijpt dan komt het vast met “de puber” wel goed. Uiteindelijk zal iedere leerling op zijn eigen moment een keer zijn rijbewijs halen.
Maar wat als jij als instructeur het erg spannend vindt en die leerling maar weinig zelf durft te laten doen. Je onnodig, of te vroeg, op de rem trapt Alleen maar kritiek hebt op alles wat de leerling nog niet goed doet. Wellicht uit angst? Misschien heb je er geen vertrouwen in dat het goed komt? Of vind je het autorijden zelf nog knap lastig en ben je zo ineens in een lesauto beland als rijinstructeur. Dat worden zware lesuren. En waarschijnlijk ook onnodig lang omdat de leerling zo moeizaam zelfstandig gaat leren rijden!
En om het scenario nog iets aan te dikken, stapt er een leerling in die van niks weet. Nog nooit een auto van binnen heeft gezien. Geen idee heeft waar hij heen moet of wat er van hem verwacht wordt. Helemaal geen zin heeft om te leren autorijden.
Geen verkeersregel kent en nauwelijks heeft deelgenomen aan het verkeer. Dat dan in combinatie met de laatst beschreven rij instructeur…. Pffffff…. Ik zie het voor me! Jij ook???
Dus lieve opvoeders van pubers en lieve pubers zelf, houd in je achterhoofd dat je de fases van onbewust onbekwaam, bewust onbekwaam, bewust bekwaam moet doorlopen voordat je een onbewust bekwame puber bent.
Of noemen ze je dan volwassen?! ;-)
En mocht je als rijinstructeur zelf achter het stuur zitten? Geef dan in ieder geval het goede voorbeeld!
Veel rijplezier!
Lfs, Colinda
Sun, 29 April
ben jij een goede rijinstructeur?
rijinstructeur?
Mijn vader had een rijschool: Autorijschool Eddy Bouwhuis!
Voor mijn zus en mij ideaal om het autorijden te leren. Naar ieder familie-uitje mochten wij rijden en zo haalden wij als dochters beiden ons rijbewijs in 1x. Voor ons geen hoge kosten of afspraken over niet roken en drinken.
Keerzijde was dat het lastig was om in Meppel iets stiekems te doen, want iedereen kende mijn vader en daardoor was al snel duidelijk dat “het neusje van Bouwhuis” ook op dat feestje of in de discotheek was waar ze eigenlijk niet mocht komen.
Mijn vader hoorde meer dan goed voor ons was in zijn lesauto.
Waarom vertel ik dit verhaal….
In mijn coaching maak ik veel gebruik van metaforen. Door het gebruiken van een metafoor voel je vaak beter wat de kern is van iets, kom je bij een soortgelijk gevoel, waardoor kwartjes kunnen vallen.
Ik mocht voor Relaxed Opvoeden het boek Pubers zijn leuk (zeker als je ze begrijpt) van Tischa Neve lezen en er een recensie over schrijven. (zie voor de recensie: http://relaxedopvoeden.nl/category/boekrecensies/ )
Ik zocht na het lezen ook een metafoor voor het opvoeden van pubers. En moest denken aan de rijschool van mijn vader.
De puber is in deze metafoor de leerling. Er zijn leerlingen die hebben er zin in, zijn goed voorbereid, weten wat ze te wachten staan, hebben al eens meegekeken bij rijlessen van oudere broes/zussen. Zijn er klaar voor en hebben zin om die auto in te stappen en te leren! De omgeving kennen ze al goed, dus de meeste wegen zijn niet echt onbekend.
Het leren autorijden zelf is natuurlijk knap lastig, je moet op zoveel dingen te gelijk letten, sturen, schakelen, spiegels kijken, het verkeer, de verkeersregels. Let je net heel goed op in de spiegels, vergeet je op tijd terug te schakelen. Heb je het schakelen onder de knie, mis je een verkeersbord, of is de betekenis abracadabra. Dan nog al die bijzondere verrichtingen onder de knie krijgen...
Al met al een hele klus! Soms valt dat, zelfs met goede motivatie, allemaal wat tegen.
Ik kan me nog herinneren dat ik bij mijn vader in de lesauto zat en het schakelen zo lastig vond. Ik liet hem voor het gemak maar zolang mogelijk in de 2. “Kom, schakel eens naar de 3!” zei mijn vader dan. Maar ik had in de verte allang die bocht gezien die er aan zat te komen. Wat een gedoe! Ik vond het een hele opgave dat schakelen! En dan te bedenken dat mijn man zich nu juist kan irriteren aan mijn heen en weer geschakel… :D
Maar terug naar de metafoor: de rijinstructeur is natuurlijk de ouder, de opvoeder van de puber. Zolang die rijinstructeur geduldig is. Goed begeleidt. De juiste aanwijzingen geeft. Vertrouwen heeft in zijn leerling. Een goede band opbouwt. Los laat waar nodig. Zorgt dat het veilig is en alleen in het uiterste geval ingrijpt dan komt het vast met “de puber” wel goed. Uiteindelijk zal iedere leerling op zijn eigen moment een keer zijn rijbewijs halen.
Maar wat als jij als instructeur het erg spannend vindt en die leerling maar weinig zelf durft te laten doen. Je onnodig, of te vroeg, op de rem trapt Alleen maar kritiek hebt op alles wat de leerling nog niet goed doet. Wellicht uit angst? Misschien heb je er geen vertrouwen in dat het goed komt? Of vind je het autorijden zelf nog knap lastig en ben je zo ineens in een lesauto beland als rijinstructeur. Dat worden zware lesuren. En waarschijnlijk ook onnodig lang omdat de leerling zo moeizaam zelfstandig gaat leren rijden!
En om het scenario nog iets aan te dikken, stapt er een leerling in die van niks weet. Nog nooit een auto van binnen heeft gezien. Geen idee heeft waar hij heen moet of wat er van hem verwacht wordt. Helemaal geen zin heeft om te leren autorijden.
Geen verkeersregel kent en nauwelijks heeft deelgenomen aan het verkeer. Dat dan in combinatie met de laatst beschreven rij instructeur…. Pffffff…. Ik zie het voor me! Jij ook???
Dus lieve opvoeders van pubers en lieve pubers zelf, houd in je achterhoofd dat je de fases van onbewust onbekwaam, bewust onbekwaam, bewust bekwaam moet doorlopen voordat je een onbewust bekwame puber bent.
Of noemen ze je dan volwassen?! ;-)
En mocht je als rijinstructeur zelf achter het stuur zitten? Geef dan in ieder geval het goede voorbeeld!
Veel rijplezier!
Lfs, Colinda
Sun, 29 April
Colinda CoachT:
Coachsessies en workshops
voor kinderen en ouders
vinden plaats in mijn praktijk aan huis.
(Peperstraat 2, Diever)
Indien gewenst bij u thuis.
Altijd op afspraak.
Trainingen worden gegeven op locatie.
Adres:
Colinda Coacht
Peperstraat 2
7981 AT Diever
info@colindacoacht.nl
0625362290
kvk 70709173
BTW nr: 195116835B01
Follow us
Colinda coacht
kinderen-ouders-leerkrachten-opvoeders